خدا،قهر،جنگ،مرگ یا آدم،صفا،صلح،عشق

خدا،به معنای یک قدرت مافوق و ناظر،تجلی ذهنی ِ محالات ارتباطی انسان با انسانست.

.

.

.

هرجا که نشانه یا هدایتی به سوی ناتوانی بشر به میان می آید،ابزار ِ توجیهی به نام ِ قدرت ِخداوندی ، بی امان به میانه میدود.

.

.

.

تا زمانی که خداوند قهار و رحیم ما از جایگاه قدرقدرتیه خویش استندآپ پلیز ننمایند،بشر همواره بشر را در مقایسه با خدایش خوار و بی ارزش خواهد شمارد و در نتیجه تغییری در روابط خرد و کلان انسان با انسانها - خانواده،مدرسه،شهر و جهان - به وجود نخواهد آمد و روز به روز بازار جنگ و اسلحه و مواد هپروت آور، گرمای بیشتری بر گرمایش زمین خواهند افزود.